ဦးဘုန္း(ဓာတု)က.....ေလာကအျမင္နဲ႕....
အရွင္၀ီရသူ ကို တြယ္လိုက္တယ္.....။
အရွင္၀ီရသူက.....ဓမၼ အျမင္နဲ႕.....
ဦးဘုန္းကို......ဖယ္..(ပယ္)... လိုက္တယ္......။
တကယ္ေတာ့.....ေလာကအျမင္ အသိ ဟာ...
ဓမၼ အျမင္အသိနဲ႕..ႏွိဳင္းယွဥ္လိုက္ရင္.....
ဆီ ႏွင့္ ေရ............နံ႕သာဆီ ႏွင့္...အီး
အဆင့္ပါပဲ.......။
ေလာကကိုခ်စ္....ဓမၼကို....ပစ္ပယ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့......
ေလာကရဲ႕...ေကာက္က်စ္ယုတ္မာမွဳေတြ....ကို. တစ္ေန႕.......လူးလိမ့္ ခံစားၾကရအံုးမယ္ဆိုတာ....
ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲ...........ပါပဲ.....။.
(၁)
ဆရာဘုန္း (ဦးဘုန္း-ဓာတု) ေရ….. ေက်းဇူးပဲဗ်ာ။
တစ္ေန႔ ဒီလုိပဲျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ၿပီးသားပါ။ အဲဒီတစ္ေန႔ကုိ ေစာင့္ႀကဳိခဲ့ရတာ ခုမွ ဆုိက္ဆုိက္ၿမဳိက္ၿမဳိက္ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဦးဇင္းေရာက္ေလရာ အရပ္ေဒသေတြမွာ ဆရာဘုန္းရဲ႕
သေဘာထားေတြကုိ သိခဲ့ရလုိ႔ပါပဲ။ ဆရာဘုန္း ၉၆၉ ကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားတာ၊ မဘသကုိ
ဘယ္လုိသေဘာထားတာ၊ အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားတာဆုိတာေတြက
ဆရာဘုန္းေဟာေျပာပြဲေရာက္ရာ ေဒသတုိင္းမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ေနလုိပါပဲ။
ဆရာဘုန္းႏွင့္ ေဇာ္ခုိ္င္ဦးတုိ႔ေပါင္းၿပီး ဆရာမေဒၚယဥ္ယဥ္ႏုကုိ အၾကပ္ကုိင္
အႏုိင္က်င့္လုိက္တာမွာ ပုိၿပီး ေပၚလြင္ခဲ့ေပမယ့္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကုိ
တုိက္ရုိက္ထိပါးလာျခင္းမဟုတ္ေသးလုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာပါ။
အခုေတာ့
အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ လံုၿခဳံေရးအျမင္ႏွင့္ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ ဦးဇင္းကုိ
အဇာတသတ္လုိ႔ သတ္မွတ္လုိက္တာေတြ႔ရလုိ႔ ေက်းဇူးတင္မိတယ္ဗ်ာ။
(၂)
ဆရာဘုန္းရဲ႕ စာထဲက ပထမေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္က ဝီရသူသဝါဒီမုိ႔လုိ႔ ထားလုိက္ပါေတာ့ေနာ္။
ဒုတိယ အရက္သည္ ေဒၚရီရဲ႕ဆင္ေျခကုိ သေရာ္သြားတာလည္း လက္ခံပါတယ္ဆရာ။
ဆရာဘုန္း အေမရဲ႕ အေတြးအေခၚ ပထမပုိင္းဟာလည္း မွန္ကန္ပါတယ္ဆရာ။
အားကုိးရသည္ျဖစ္ေစ၊ အားမကုိးရသည္ျဖစ္ေစ သားသမီးေတြကုိ မိဘဆုိတာက ခ်စ္ေနမွာပဲမဟုတ္လား။ ေမတၱာပ်က္တယ္လုိ႔မွ မရွိပဲ။
ဆရာဘုန္း အေဖေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာတရားက်ေတာ့ ေဆြးေႏြးစရာေလးေတြ ေပၚလာတယ္ဗ်။
ဆရာဘုန္းအေဖက ဆရာဘုန္းအေမအတြက္ အားမကုိးရသူမွ မဟုတ္ဘဲ။ အားကုိးရသူျဖစ္ေနတယ္ေလဗ်ာ။ အားကုိးေလာက္သူသာ မဟုတ္တာပါ။
ဆရာဘုန္းအေမကုိ ေမးလုိက္ပါ။
အေဖသာ ပုိက္ဆံလံုးဝမရွာႏုိင္တဲ့သူ အသံုးအၿဖံဳးႀကီးတဲ့သူ၊ ဝင္ေငြလံုးဝ
မရွိတဲ့သူ၊ မယားရွာသမွ် ျဖဳန္းတီးပစ္တဲ့သူ၊ ဒါမွမဟုတ္ ရသမွ်ကုိ
သားမယားအတြက္ မေထာက္ပံ့ဘဲ သူစိမ္းေတြအေပၚ ေကာင္းျပေနတဲ့သူ
ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေကာ အေမက အေဖ့အေပၚ ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲလုိ႔ ဒါေလးပါေနာ္..။
အားကုိးရတဲ့သူႏွင့္ အားကုိးေလာက္တဲ့သူ ဒါေလးကိုေတာ့ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္ ဆရာဘုန္းရယ္။
အေဖက အေမစိတ္တုိင္းက် ျဖည့္ဆည္းမေပးႏုိင္ခဲ့တာက အားမကုိးေလာက္တာပါ။
လူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ လူမွန္တစ္ေယာက္ ရုိးသားႀကဳိးစားသူတစ္ေယာက္ သားမယားအေပၚ
ကုိယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ေလးႏွင့္ သစၥာရွိရွိ တာဝန္ေက်ခဲ့သူတစ္ေယာက္၊ ဒါေတြဟာ
အားကုိးစရာ အခ်က္အလက္ေတြ မဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ။ အားကုိးထုိက္တဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြ
မဟုတ္ေပဘူးလားဗ်ာ။
တကယ္လုိ႔ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြ မရွိဘူးဆုိရင္
သားမယားအေပၚ တာဝန္မေက်ဘူးဆုိရင္ သားမယားကုိ အငတ္ထားတယ္ဆုိရင္ အေမက အေဖ့အေပၚ
ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲလုိ႔ တစိတ္ေလာက္ ေမးၾကည့္ေပးပါအံုးေနာ္….။
(၃)
အငယ္ဆံုးေကာင္ အရက္သမား အားမကုိးရလည္း ခ်စ္ေနၿမဲဆုိတဲ့ ဆရာဘုန္းအေမရဲ႕ ေမတၱာတရားကုိ ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ။
သားေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဒီသားေလးက အားမကုိးရလုိ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြေခၚၿပီး
ေစာင့္ေရွာက္ခုိင္းေနရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာမိတယ္ဗ်ာ။
သားသမီးေတြက ဆုိးသြမ္းလြန္းလုိ႔ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်
မ်က္ရည္ႏွင့္မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနရတဲ့ မိဘေတြ၊ အေမြျပတ္ စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း
ေၾကညာခဲ့ရတဲ့ မိဘေတြ၊ ေသအထိ လွည့္မၾကည့္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဥေပကၡာျပဳရက္တဲ့
မိဘေတြကုိလည္း သနားတယ္ဗ်ာ။
သူတုိ႔ကုိ မိဘေမတၱာ ေခါင္းပါးရန္ေကာ….. ဆုိၿပီး အျပစ္မတင္ရက္ဘူးဗ်ာ။
မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ ခ်စ္တာခ်င္း အတူတူေတာင္ လိမၼာေရးျခားရွိတဲ့၊
ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္တဲ့၊ ေက်းဇူးတရားသိတတ္တဲ့ ၊ အားကုိးရတဲ့ သားသမီးေတြကုိ
ပုိၿပီး သံေယာဇဥ္ႀကီးၾကပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါကုိေရာ ဆရာဘုန္းရဲ႕ အေမက
ျငင္းပယ္မွာလားလုိ႔ ေမးပါရေစေနာ္…။
(၄)
ဆရာဘုန္းရဲ႕ ခ်စ္ဇနီးကုိလည္း ေမးၾကည့္ပါအံုးေနာ္…။
မိန္းမသားေတြလုိလားေတာင့္တၾကတဲ့ ကာမသုခႏွင့္ ဓနသုခ ဒီဆႏၵႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ
ဆရာဘုန္းကသာ ျဖည့္ဆည္းမေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္၊ လံုးဝကုိ
ျဖည့္ဆည္းမေပးခဲ့ဘူးဆုိရင္ ဆရာဘုန္းအေပၚ အခုလုိဘဲ- ၾကည္ျဖဴေနမွာလားလုိ႔။
(၅)
အဇာတသတ္က ေဒဝဒတ္ႀကီးကုိ ခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ အားကုိးမိတာပါဗ်ာ။
အားကုိးမွားခဲ့တာပါဗ်ာ။ ဆရာတင္မွားခဲ့တာဗ်ာ။ ေဒဝဒတ္က
တန္ခုိးႏွင့္မႈိင္းတုိက္ထားလုိ႔ အားကုိးရာအစစ္ကုိ မျမင္ခဲ့ရွာတာပါဗ်ာ။
ေဒဝဒတ္က အဇာတသတ္အတြက္ ဘာေတြမ်ား အားကုိးရလုိ႔တုန္းဗ်။ ဘုရားကသာ အဇာတသတ္အတြက္ အားကုိးရသူျဖစ္တာပါဗ်။
(၆)
“အားကုိးရတယ္ဆုိတာ မွတ္ထား - ငါ့သမီးရဲ႕ စည္းစိမ္၊ ဥစၥာ၊ အာဏာ၊ ေငြေၾကးမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္က်င့္တရားဟဲ့၊ ကုိယ္က်င့္သီလဟဲ့။”
ကုိယ္က်င့္တရားကုိ တန္ဖုိးထားတဲ့ ဆရာဘုန္းအေမကုိ ေလးစားမိတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္
တရားေသေတာ့ မသတ္မွတ္လုိက္နဲ႔ေနာ္။ မိန္းမသားတုိင္း ဆရာဘုန္းအေမလုိ
စိတ္ထားမ်ဳိးခ်ည္း ေအာက္ေမ့မိမွာစုိးလုိ႔ပါ။
အစတုန္းက ရုိးတယ္ ရုိးတယ္ဆုိၿပီး ပုိးၾကပန္းၾက။
ေနာက္က်ေတာ့ ရုိးလြန္းလုိ႔ ရုိးလြန္းလုိ႔ဆုိၿပီး စြန္႔ပစ္သြားရက္တဲ့ မယားေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးဗ်။
ရုိးသားမႈဟာ အေျခခံအက်ဆံုး လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ေပမယ့္ ရုိးသားမႈတစ္ခုတည္းနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဗ်။
ရုိးသားဖုိ႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ ဘုရားပြင့္လာတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ သစၥာေလးပါးကုိ သိဖုိ႔အတြက္လည္း ပါတယ္ဗ်။
(၇)
“ကုိယ့္အလုိကုိ မလုိက္တုိင္း မခ်စ္ဘူးလုိ႔ ေျပာတဲ့သူဟာ အလြန္ အသိဉာဏ္နည္းတဲ့သူပဲ။ အဲဒါ အဇာတသတ္ရဲ႕ အေတြးအေခၚဟဲ့၊ လူမုိက္စကားဟဲ့။ ”
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေမ။
ဦးဇင္းကုိ အသိဉာဏ္နည္းတဲ့သူ၊ အဇာတသတ္၊ လူမုိက္ လုိ႔ သတ္မွတ္ေပးတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးတင္မိတာပါ အေမ။ အေမအရင္းလုိ သေဘာထားပါတယ္ အေမ။ မိခင္တစ္ဦးက
သားဆုိးသားမုိက္ကုိ ၾကင္ၾကင္နာနာႏွင့္ နာနာၾကင္ၾကင္ အျပစ္ျပ ဆံုးမတယ္လုိ႔ဘဲ
သေဘာထားပါတယ္ အေမ။
ဆရာဘုန္းကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
“အကုသုိလ္ႀကီးလုိက္တာ။ အားကုိးရမွ ခ်စ္မယ္ဆုိရင္ ငါ့သားေျပာတဲ့ ေဒၚရီ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့”
ဦးဇင္းရဲ႕ အကုသုိလ္ကုိ ေတြးပူေပးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေမ။
ဘုရားသားေတာ္တစ္ပါးကုိ အရပ္သည္ ေဒၚရီႏွင့္ တစ္တန္းတည္း သတ္မွတ္ေပးလုိက္လုိ႔လည္း ေက်းဇူးအထူး တင္မိတာပါ အေမ။
(ဂ)
ဆရာဘုန္းေရ …… ဆရာဘုန္းေရးတဲ့ အရပ္သတင္း အရပ္အတင္းျဖစ္တဲ့ အရပ္သည္
ေဒၚရီရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ ‘ဆင္ေျခ’ ေတြကုိ ပကတိအရွိတရားလုိ႔
သတ္မွတ္ၾကေတာ့မွာလားဗ်ာ။
ခ်စ္ျခင္းတရားႏွင့္ အားကုိးျခင္း။
ခ်စ္ရတဲ့သူက အားကုိးမရေတာ့
အားကုိးရတဲ့သူကို ခ်စ္ရတာပါ …… တဲ့။
(ဆရာဘုန္းရဲ႕ ညည္းခ်င္းေလးပါ။)
အားကိုးရမွ ခ်စ္ရမွာလားဗ်ာ။
(ဆရာဘုန္းရဲ႕ ဒြိဟအေတြးေလးပါ)
အားကုိးရမွ ခ်စ္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အားကုိးရသည္ျဖစ္ေစ အားမကုိးရသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ထုိက္ပါတယ္။ ခ်စ္ရပါမယ္။
“ဆရာဘုန္း လာေတြ႔ၿပီးအျပန္မွာ- ကုိတြက္ကုိ ျပန္ေျပာတဲ့ မွတ္ခ်က္စကားေလး
ဦးဇင္း မွတ္မိတယ္။ ဘုန္းဘုန္းက အန္တီကုိ ငါတုိ႔ထက္ေတာင္ ပုိခ်စ္ႏုိင္တာပဲ”
ဒါ့ေၾကာင့္ အားကုိးရသည္ျဖစ္ေစ၊ အားမကုိးရသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ထုိက္သူဆုိရင္ ခ်စ္ကုိခ်စ္ရမွာပါဗ်ာ။
ဆရာဘုန္းကုိလည္း ေမးရအံုးမယ္။
အားကုိးရတဲ့သူကုိ မုန္းရမွာလား ဆရာ။
အားကုိးရတဲ့သူကုိ မုန္းတာ ေမတၱာတဲ့လား ဆရာ။
အားကိုးရတဲ့သူကို ခ်စ္ခြင့္မရွိဘူးလား ဆရာ။
အားကုိးရတဲ့သူကုိ ခ်စ္သူမဟုတ္တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ မုန္းတီးပစ္ရမယ္ဆုိတာ လူ႔က်င့္ဝတ္လား ဆရာ။
အားကုိးလုိ႔မရေပမယ့္ ခ်စ္သူအေပၚ ေမတၱာမပ်က္သင့္သလုိ၊ အားကုိးလုိ႔ ရေနပါလွ်က္နဲ႔ မခ်စ္သူအေပၚ အမုန္းမဆင့္သင့္ပါဘူး ဆရာ။
(၉)
မ.ဆ.လ လက္ထက္တုန္းကေရာ၊ န.ဝ.တ - န.အ.ဖ လက္ထက္တုန္းကေရာ ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိ
အားကုိးလုိက္ၾကတာ - ဟုိဌာနေနရာေပး၊ ဒီဌာန တာဝန္ေပးနဲ႔ အားကစားတုိ႔၊
ပညာေရးတုိ႔မွာေတာင္ မေရွာင္ ေဆြမ်ဳိးေတြကုိခန္႔၊ စစ္သားေတြကုိခန္႔၊ ၾကာေတာ့
စစ္သားကေတာ္ေတြ၊ ရဲသားကေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာမေတြ၊ သူနာျပဳဆရာမေတြ၊
ဖာတန္းေရာက္တဲ့သူက ေရာက္၊ ဘဝေပ်ာက္တဲ့သူက ေပ်ာက္။ အာဆီယံဒုတိယရခဲ့တဲ့
ေဘာလံုးအသင္းေလးေတာင္ အခုခ်ိန္ထိ နလန္မထူႏုိင္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။
ခ်ဳိင္းေထာက္တုိ႔၊ ဗုိက္ေမွာက္တုိ႔ဆုိတာ ခ်စ္သူဦးစားေပး စနစ္ရဲ႕ ျပယုဂ္ေတြပဲေလဗ်ာ။
(၁၀)
ဆရာဘုန္းေရ - ပညာရပ္ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ေျပာပါရေစဗ်ာ။
ပကာေရန ဇာနာတီတိ ပညာ။
အျပားအားျဖင့္ သိေသာတရား။
ဘက္ေပါင္းစံု၊ ရႈေထာင့္မ်ဳိးစံုမွ ခ်ဥ္းကပ္အေျဖရွာေသာ တရားကုိယ္မွ ပညာလုိ႔ ေခၚပါတယ္ဗ်ာ။
ဆရာ့အျမင္ကပဲ မွန္တယ္။
ဆရာ့အေမအျမင္ကပဲ မွန္တယ္။
ေဒၚရီရႈေထာင့္ကပဲ မွန္တယ္။
ပထမေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္အယူအဆကပဲ မွန္တယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ရင္ မျပည့္စံုပါဘူးဗ်ာ။
ဆရာဘုန္းရဲ႕ အေတြးအျမင္ေတြဟာ သညာအဆင့္ ဗဟုသုတအဆင့္မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။
ပညာအဆင့္၊ အသိတရားအဆင့္ကုိ မေရာက္ရွိေသးပါဘူး။ အားထုတ္ပါဦးဆရာ။ ေလ့လာပါဦးဆရာ၊ ဆည္းပူးပါဦးဆရာ။
ဆရာ ပညာရွိအဆင့္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အခုလုိ ေရးမိခဲ့တာေလးကုိ အဂတိမလုိက္ပဲ တခုတ္တရ ျပန္လည္ သံုးသပ္ေပးပါဦးေနာ္ဆရာ။
(၁၁)
ဆရာဘုန္းေရ……. ဆရာဘုန္းက ဦးဇင္းကို အဇာတသတ္ႏွင့္ႏႈိင္းလုိ႔ေျပာရဦးမယ္။
အဇာတသတ္က ဦးဇင္းတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ဗ်။
ဦးဇင္းတုိ႔၊ ဆရာဘုန္းတုိ႔ အျမတ္တႏုိးႏွင့္ တန္ဖုိးထား ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့
သာသနာေတာ္ဟာ အဇာတသတ္မင္းႀကီးရဲ႕ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြ ျဖစ္တယ္ဗ်။ တကယ္လုိ႔သာ
အဇာတသတ္က သဂၤါယန ဒါယကာ မလုပ္ခဲ့ရင္ ဆရာဘုန္းအျမင္လည္း ကိုယ္က်င့္တရားကုိ
တန္ဖုိးထားရေကာင္းမွန္း သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာဘုန္းလည္း - ကုသုိလ္ အကုသုိလ္
ခြဲျခားတတ္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဦးဇင္းလည္း လူ႔အသိတရားေတာင္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။
အဇာတသတ္ေၾကာင့္သာ အခုလုိဘဝမ်ဳိးမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္လုိ႔ ဦးဇင္းတုိ႔
သာသနာအတြက္ေတာ့ အဇာတသတ္ဟာ အင္မတန္ ေက်းဇူးႀကီးမားတဲ့ လူယုတ္မာႀကီး
တစ္ေယာက္ပါဗ်ာ။
အဲဒီ ဖေအသတ္ၿပီး နန္းလုခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္ လူယုတ္မာႀကီးကုိ ဘုရားက ခ်စ္ေတာ္မူတယ္ဗ်။
မဟာရာဇ - ျမတ္ေသာမင္းႀကီးလုိ႔ တေလးတစားေတာင္ ေခၚရွာသား။ (ပရိသတ္ေရွ႕မွာေတာင္ ေခၚတာေနာ္)
အမွန္ဆုိ -
ေဟ့ေကာင္ - အေဖသတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္
ေဟ့ေကာင္ - သာသနာဖ်က္
ေဟ့ေကာင္ - လူမုိက္အားေပးဆုိၿပီး မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္
ျပင္းျပင္းထန္ေျပာၿပီး - ငါ့ဆီမလာႏွင့္၊ ငါ့သာသနာနဲ႔ မတန္ဘူးဆုိၿပီး
ပက္ပက္စက္စက္ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ပစ္သင့္တာဗ်။
အံမယ္ - ခ်စ္ရံုတင္မကဘူး- အားကုိးလုိက္ေသးတယ္ဗ်။
အဖသတ္သမားႀကီးကိုဗ်ာ - ဧတဒဂ္လုိ ဘဲြ႕ထူး ဂုဏ္ထူးေတြေတာင္ ခ်ီးျမႇင့္လုိက္ေသးဗ်။
တကယ္ဆုိရင္ အဇာတသတ္ဟာ ဖေနာင့္နဲ႔သာ တန္တဲ့သူပါဗ်ာ။
(၁၂)
ဆရာဘုန္းကုိလည္း ေမးပါရေစေနာ္။
အဖသတ္ခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္
အရိယာကုိ ျပစ္မွားခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္
သာသနာကုိဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္
လူမုိက္အားေပး၊ ႀကံရာပါျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဇာတသတ္။
ဒီေလာက္မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ လူယုတ္မာႀကီးကုိဗ်ာ- ဘုရားက မဟာရာဇလုိ႔ေခၚတယ္။ ဧတဒဂ္ဘဲြ႔ေပးတယ္။ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားတယ္။
ဒါဆုိရင္ - ဘုရားကုိေရာ အသိဉာဏ္မဲ့တဲ့သူလုိ႔ ေျပာမွာလားဟင္။
လူမုိက္အားေပးလုိ႔ သတ္မွတ္မွာလား ဟင္။ အရက္သည္ေဒၚရီႏွင့္
ခုိင္းႏႈိင္းမွာလား ဟင္။
ဘုရားကုိ ၾကည္ညဳိသူျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔
ဘုရားကေတာင္ အားကုိးရတဲ့သူ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔
သာသနာအတြက္ ေက်းဇူးႀကီးသူ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔
အတိတ္က က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခုေလးကုိ ကြက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အဇာတသတ္ကုိ မုန္းရမွာလား ဆရာ။
အဇာတသတ္ကုိ အားမကုိးရေတာ့ဘူးလား ဆရာ။
အဇာတသတ္ကုိ ေက်းဇူးမတင္ရေတာ့ဘူးလားဆရာ။
ဆရာ့အဆံုးအျဖတ္ေပးပါေနာ္။
ဆရာက မုန္းလုိက္ဆုိရင္ ဦးဇင္းကလည္း အဇာတသတ္ႀကီးကုိ ခါးခါးသီးသီး မုန္းတီးပစ္လုိက္ပါ့မယ္။
(၁၃)
ဆရာဘုန္းေရ - ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းဆုိတာ အဂတိကင္းရပါတယ္ဗ်ာ။
ဆႏၵာဂတိ - အခ်စ္ကုိဦးစားေပးတဲ့သူ၊ ခ်စ္ရင္အျပစ္မျမင္စနစ္ က်င့္သံုးသူ
ေဒါသာဂတိ - အမုန္းတရားကုိ ေရွ႕တန္းတင္တဲ့သူ၊ မခ်စ္ရင္ အျပစ္ျမင္စနစ္ က်င့္သံုးသူ။
ဘယာဂတိ - အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့သူ။
ေမာဟာဂတိ - မသိမုိက္မဲမိတဲ့သူ။
ျပႆနာတစ္ခုကုိ အေျဖရွာတဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္။
အလုပ္တစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္။
ခ်စ္၊ မုန္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕၊ မသိမုိက္မဲမႈဆုိတဲ့ အဂတိတရားေလးကုိ အရင္ဖယ္ထုတ္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ရပါတယ္ဗ်ာ။
ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းႏွင့္မၿပီးဘူး။
ယံုမွတ္လုိ႔ ပံုအပ္ခဲ့ရင္ အကုန္ခက္ကုန္လိမ့္မယ္ေနာ္။
အမုန္းတရားကုိ ေရွ႕တန္းတင္ရင္ မွားႏုိင္တယ္။
အေၾကာက္တရားနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ နစ္နာကုန္မယ္။
မသိဘဲနဲ႔ ရမ္းလုပ္မိရင္ ငါးပါးေမွာက္မယ္။
ဆရာဘုန္းတစ္ေယာက္ အဂတိတရား ကင္းရွင္းစြာျဖင့္ ႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ကို တည့္မတ္ေျဖာင့္တန္းစြာ တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါေစဗ်ာ……….။
အဇာတသတ္ကုိမွ ခ်စ္မိသူ
ဦးပၪၥင္း ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
4.8.2014
